Η Φωτοδυναμική Θεραπεία PDT είναι ότι πιο νέο και επαναστατικό έχει να επιδείξει σήμερα η σύγχρονη Δερματολογία στην αντιμετώπιση της ενεργού Ακμής.

Το ζωογόνο ορατό φως – μπλε (430-500μm) ή κόκκινο (550-700μm) – διεισδύει κάτω από την επιφάνεια του δέρματος, στοχεύοντας στις πορφυρίνες IX (Porphyrins IX).

Η διεξαγωγή της Φωτοδυναμικής Θεραπείας PDT στηρίζεται στην επιδερμική εφαρμογή μιας ειδικής φωτοευαισθητοποιού ουσίας με στόχο τους τριχοσμηγματογόνους αδένες και την αύξηση της παραγωγής πορφυρινών IX (Porphyrins IX), οι οποίες ενεργοποιούνται με την έκθεσή τους στο ορατό φως και επάγουν μια φωτοδυναμική αντίδραση που επαναφέρει την νεανική εμφάνιση του δέρματος με την φυσική λειτουργία των κυττάρων και την παραγωγή κολλαγόνου και ελαστίνης.

Η Φωτοδυναμική Θεραπεία προϋποθέτει 3 βασικά στοιχεία για να λειτουργήσει:

 

Φωτοευαισθητοποιητής:

Η Φωτοδυναμική Θεραπεία με φως στηρίζεται στην ενεργοποίηση της πορφυρίνης ΙΧ.Αυτές οι πορφυρίνες δρουν ως ενδογενείς φωτοευαισθητοποιητές μέσα στον τριχοσμηγματογόνο θύλακο και ενεργοποιούνται από το ορατό φως, και την φυσική λειτουργία των κυττάρων και την παραγωγή κολλαγόνου και ελαστίνης εξωτερική εφαρμογή φωτοευαισθητοποιού ουσίας οδηγεί σε αύξηση της συγκέντρωσης των πορφυρινών, οι οποίες όταν εκτεθούν στο ορατό φως παράγουν ελεύθερες ρίζες που καταστρέφουν τα γερασμένα και κύτταρα.

 

Πηγή Φωτός:

Το μήκος κύματος που επιλέγεται για την πηγή φωτός εξαρτάται από το βάθος που θέλουμε να γίνει η διείσδυση. Η απορρόφηση των πορφυρινών βρίσκεται εντός του ορατού φάσματος, σε μήκος κύματος από 300-650 nm. Έχει αποδειχθεί ό,τι το κόκκινο φως διεισδύει βαθύτερα στο δέρμα. Ως πηγή κόκκινου φωτός χρησιμοποιείται ειδική συσκευή που εκπέμπει στο ειδικό αυτό μήκος κύματος. Ενεργοποιούνται από το ορατό φως, και την φυσική λειτουργία των κυττάρων και την παραγωγή κολλαγόνου και ελαστίνης.

 

Οξυγόνο (O2):

H πορφυρίνη IX διεγείρεται με την εφαρμογή ορατού φωτός και αντιδρά με το οξυγόνο, με αποτέλεσμα να παράγονται δραστικές ελεύθερες ρίζες οξυγόνου, οι οποίες προκαλούν βλάβη στις μεμβράνες και κατά συνέπεια κυτταρικό θάνατο. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η καταστροφή των γερασμένων / ταλαιπωρημένων κυττάρων.